Skrótowe określenie pozycji narciarza w jeździe w skos stoku, w ześlizgu lub w staniu na stoku. Przyjęcie układu dostokowego ma na celu zwiększenie zakrawędziowania nart (w ześlizgu wielkość zakrawędziowania jest regulowana).
Zwiększenie zakrawędziowania realizuje się poprzez pochylenie nóg do stoku. Zachowanie równowagi umożliwia równoczesne odchylenie tułowia od stoku. Większa część ciężaru spoczywa na narcie dolnej. Obciążenie narty dolnej oraz pochylenie nóg (kolan i bioder)do stoku powodują, że górne biodro, bark, kolano oraz narta wysuwają się nieznacznie do przodu, co wynika z budowy anatomicznej człowieka.
Pogłębianie układu – to zwiększanie zakrawędziowania poprzez większe pochylenie nóg do stoku zrównoważone zwiększonym odchyleniem tułowia.

Określenie położenia barku, kolana, nogi, narty, itp. względem środka skrętu.