Umowny podział skrętu na części. Są to:

• faza przygotowania;
  Część skrętu, w której stworzone zostają warunki do wywołania skrętu; decyduje o rozróżnieniu skrętów. W fazie tej przyjmuje się właściwe dla określonego skrętu: pozycję, ustawienie i obciążenie nart.

• faza wywołania skrętu;
  Część skrętu, w której w wyniku impulsu skrętnego wprowadza się narty w skręt.

•  faza sterowania;
  Najdłuższa część skrętu, w której występuje regulowanie promienia skrętu.

Regulowanie promienia skrętu uzyskuje się przez:

-     zmiany w pozycji w płaszczyźnie czołowej i krawędziowaniu nart,

-     zachowanie lub zmianę wysokości pozycji w zależności od potrzeby (odciążanie, dociążanie),

-     rozłożenie obciążenia na narty w płaszczyźnie czołowej i strzałkowej.

Końcowa część fazy sterowania w jeździe ciągłej skrętami jest jednocześnie fazą przygotowania następnego skrętu.